من از خودم نبریدم از شما شاید            که از هوای شما بوی زخم می آید

دوباره لای درختان سیب همسایه          صدای پرسه ی گنجشک ها نمی آید

که سیب ها همه روی درخت می میرند      و جاذبه که روی زمین نمی پاید

و هیچ موجود زنده ای دیگر                     برای حفظ خودش بچه ای نمی زاید
                                          

مرور خاطره هایم شبیه بمب اتم                       تمام زندگیم را به غم می آلاید

شما به نام تمدن ، حقوق انسانی                        که پا گذاشتید روی شاید و باید

تمام حس زمین را هجوم قحطی برد                 و زیر سایه ی خورشید بال می ساید