دست مرا به شانه ی باران سپرد و رفت
آن شب بجای شام همش غصه خورد و رفت
او که تمامِ وسوسه اش را مچاله کرد
دستش به دستِ ثانیه هایم نخوردو رفت
حالا شبیه چشم خدا گریه میکند
هرشب به پای ثانیه ها گریه میکند
سجاده اش به وسعت یک آسمان شد از
وقتی که قبل و بعد دعا گریه میکند
پرسه زن عمود خیابانِ لعنتی
هرشب کنارِ پنجره بارانِ لعنتی
زن له شده مچاله شده توی چشم تو
زیرِ حجومِ وحشی مردانِ لعنتی
:: موضوعات مرتبط:
اثار اعضای انجمن ,
مجید برهانی ,
,
:: بازدید از این مطلب : 530
|
امتیاز مطلب : 32
|
تعداد امتیازدهندگان : 12
|
مجموع امتیاز : 12
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
